Wojtek Moskwa
SANSARA Nepal
Artysta fotograf, ur. 1976 w Ełku, mieszka w Warszawie. W 2001 ukończył Politechnikę Gdańską, po dwóch latach porzucił pracę w zawodzie dla fotografii. Motywem przewodnim jego twórczości jest nieustanny cykl narodzin i śmierci, wędrówka dusz. Prezentując fotografie zestawia je często z osobistymi tekstami. Debiutował w 2012 r. wystawą oraz albumem z tekstami p. t. SANSARA Nepal. Ostatni zakończony projekt to “KRAINA. opowieść o wąskim torze”, który zrealizował dla Muzeum Historycznego w Ełku.
Wojtek Moskwa – SANSARA Nepal
Wyposażony w średnio formatowy, analogowy aparat przemierzył już tysiące kilometrów. Nie potrafił jednak nazwać tematu swoich fotografii a decyzję, kiedy nacisnąć spust podejmował
intuicyjnie. Po wyprawie do Nepalu w 2012 roku zaczął zgłębiać zjawisko kremacji obecne w obu największych religiach tamtego regionu, doszedł do pojęcia sansary i znalazł sedno swych wędrówek.
Na wystawę składają się kwadratowe fotografie w formatach od 20 cm do 90 cm. Zdjęciom towarzyszą osobiste teksty, które autor pisał ponad rok po wyprawie. Zawarł w nich historie towarzyszące ich powstawaniu oraz myśli i autobiograficzne wspomnienia pojawiające się podczas przygotowywania zdjęć do wystawy.
“…Prace Wojtka Moskwy są dla mnie bardzo ciekawym zjawiskiem udowodnienia ciągłej i nieprzerwanej wartości klasycznej fotografii czarno-białej. Atrakcyjny i egzotyczny temat jak NEPAL, widzialny na tysiącach “turystycznych” kolorowych zdjęć, na jego fotografiach nabiera szczególnej szlachetności. Zdjęcia są przemyślane, świetnie skomponowane, różnorodne i stanowią zwartą całość. Zachęcają do podróży, nie tylko do tego kraju, ale w szerszym symbolicznym znaczeniu, bowiem zawierają w sobie element pewnego niedopowiedzenia i tajemnicy. Zmienność planów, perspektywy ujęć, gradacja szarości, wszystko to składa się na pogłębione odczuwanie tych niezwykłych krajobrazów i sytuacji. Warto przy takiej fotografii zatrzymać się i zadumać nad siłą fotograficznego zapisu wykonanego z pasją i pełnym, świadomym zaangażowaniem autora…”
Marek Grygiel
