Kamila Ossowska
„Gdzie kończy się ciało, a zaczyna dzieło?”
Kamila Ossowska artystka urodzona w 1990r. w Chojnicach, na Pomorzu Polski. Absolwentka łódzkiej Akademii Sztuk Pięknych. Naukę malarstwa i rysunku pobierała w pracowni prof. Andrzeja Sadowskiego.
Sposobem wypowiedzi w jej twórczości jest rysunek oraz malarstwo. Twórczość dominuje wokół sztuki figuratywnej, wyszczególniając postać kobiecą, ale artystka tworzy pod wpływem różnorodnych kierunków. Działając w duchu impresjonizmu, jest bardziej skoncentrowana na emocjonalnej sile obrazów. Twórczość mocno zabarwiona erotyzmem, emanuje kobiecą zmysłowością i świadomie wymierzoną prowokacją. Budowanie obrazu przy pomocy światła oraz wrażliwość przedstawianej sytuacji – tworzy nieobojętny nastrój i pokazuje emocjonalne bogactwo jej prac.
Kontemplowane kobiecego aktu wykracza jednak poza to, co kojarzy się tylko z erotyką. Artystka stosując różne środki wyrazu m.in. łącząc abstrakcjonizm i figurację w warstwowych, malarskich kompozycjach, kieruje się ku kobiecemu wnętrzu. Widocznie rozbita i niedopowiedziana rozmyta forma, otwiera nieograniczone pole do indywidualnych interpretacji i smakowania tej sztuki na swój własny sposób
Kobiece akty stanowią temat wielu dzieł sztuki oraz są stałą inspiracją dla artystów. Jednak oblicze kobiety nigdy nie jest jednolite. Przedstawienie złożonej kobiecej natury, jej przemijającego piękna jak i wiele odcieni wrażliwej duszy jest motywem przewodnim w twórczości Kamili Ossowskiej. Wystawa pt. „Gdzie kończy się ciało, a zaczyna dzieło?” jest owocem tych ciągłych poszukiwań. Skierowana ku kobiecemu wnętrzu, przepełniona emocjami i zabarwiona świadomym erotyzmem, emanuje kobiecą zmysłowością.
Artystka stosuje różne środki wyrazu w technikach malarskich i rysunkowych. Interpretuje ciało dotykając kobiecego świata wewnętrznego, które jest jego nieodzowną częścią. Niedopowiedziana rozmyta forma aktów czy ekspresyjne pociągnięcia pędzla, sugerują, że ludzie i czas są określani przez ruch, działanie, alchemiczną energię, która przenika namacalną rzeczywistość i formę aktu.
Na wystawie znajdują się również aluzyjne abstrakcyjne kompozycje, które w przeciwieństwie do malarstwa figuratywnego oddziałują bez odniesień do przedmiotowości. Posługując się barwą, kompozycją, światłem i fakturą, artystka szuka piękna i harmonii, apelując do naszej intuicji.
