HOME > Goście w Małej Galerii > Opania Marian
Opania Marian
aktor teatralny i filmowy, artysta kabaretowy
Aktor teatralny i filmowy. Urodził się 1 lutego 1943 roku w Puławach. Studiował w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza, którą ukończył w 1964. W latach 1964-1971 występował w Teatrze Klasycznym w Warszawie, następnie w Teatrze Studio (1971-1977), Teatrze Kwadrat (1978) i Teatrze Komedia (1979-1981). Od 1981 jest aktorem Teatru Ateneum w Warszawie. W roku 1962 jako student szkoły teatralnej, wystąpił pierwszy raz w filmie "Miłości dwudziestolatków" Andrzeja Wajdy . W roku 1970 Opania otrzymał prestiżową nagrodę im. Zbigniewa Cybulskiego. Zagrał m.in.: w filmie Antoniego Krauzego - "Palec boży" (1972), w "Awansie" Janusza Zaorskiego (1974), "Indeksie" Janusza Kijowskiego (1977), "Dreszczach" Wojciecha Marczewskiego (1981), i oczywiście w "Człowieku z żelaza" Andrzeja Wajdy (1981), w "Stanie wewnętrznym" Krzysztofa Tchórzewskiego (1983) i w "Piłkarskim pokerze" Janusza Zaorskiego (1988). Z powodzeniem grał w komediach: serialu telewizyjnym Stanisława Barei "Zmiennicy" (1986), "Rozmowach kontrolowanych" Sylwestra Chęcińskiego (1991),"Saunie" Filipa Bajona (1992). Sympatię szerokiej widowni zyskał jako Profesor Zybert w telewizyjnym serialu Na dobre i na złe (1999) i jako ojciec tytułowej bohaterki w "Prawie Agaty" (2012). W teatrze Opania występował m.in. w spektaklach Józefa Szajny w warszawskim Teatrze Studio: "Witkacym" wg Stanisława Ignacego Witkiewicza (1972), Gulgutierze Marii Czanerle i Józefa Szajny (1973), "Dobrodzieju złodziei" wg Karola Irzykowskiego (1975). W Teatrze Ateneum stworzył swoje najciekawsze role. Był Legendrem w "Śmierci Dantona" Georga Buchnera w reżyserii Kazmierza Kutza (1982) i Rubaszowem w "Ciemności w południe" Arthura Koestlera w reżyserii Janusza Warmińskiego (1989), Dyndalskim w "Zemście" Aleksandra Fredry w reżyserii Gustawa Holoubka (1990). Jedną z najwybitniejszych jego ról na deskach Ateneum był Kubuś w "Kubusiu Fataliście i jego Panu" wg Denisa Diderota w reżyserii Andrzeja Pawłowskiego (1993). Ponadto zagrał kilkadziesiąt razy w Teatrze telewizji. Wielokrotnie nagradzany.