Urodzony 5 listopada 1941 w Radzyniu Podlaskim. Pianista, saksofonista, kompozytor i aranżer. Studiował grę na klarnecie w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie. W 1962 zadebiutował na festiwalu Jazz Jamboree w Warszawie jako solista-saksofonista w big-bandzie Jana Tomaszewskiego. W 1965 założył własne trio ipo raz pierwszy wystąpił na festiwalu Jazz nad Odrą we Wrocławiu, podczas którego zespół otrzymał I nagrodę, a Włodzimierz Nahorny - I nagrodę indywidualną i wyróżnienie za kompozycję "Zbyszek". W 1966, podczas Światowego Konkursu Jazzu Nowoczesnego w Wiedniu, został uhonorowany II nagrodą, a w 1967 na 6. Festiwalu Jazzu Amatorskiego w Wiedniu odebrał z rąk Duke'a Ellingtona I nagrodę indywidualną oraz II nagrodę dla swojego tria. Ponadto dwukrotnie otrzymał nagrodę podczas Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu: w 1972 Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za piosenkę "Jej portret" (do słów Jonasza Kofty), w 1973 – I nagrodę na koncercie Premiery za "Tango z różą w zębach" (do słów Kofty). Występuję w kraju i za granicą, współpracował między innymi z zespołami Novi Singers i Breakout, jest również twórcą muzyki teatralnej i filmowej. Włodzimierz Nahorny jest wykładowcą w Katedrze Jazzu i Muzyki Estradowej w Akademii Muzycznej w Gdańsku. W 2012 roku uzyskał tytuł profesora sztuk muzycznych. Laureat wielu nagród.