Profesor w Instytucie Sztuk Plastycznych UŚ w Cieszynie. W latach 2004–2014 Kierownik Katedry Malarstwa w Instytucie Sztuki UŚ. Autor kilku obszernych cykli malarskich: „KOSMOGONIE”, „KSIĘGA SŁOŃCA”, „GŁOWY”, „ZAPOMNIANY HORYZONT”, „WIRTUALNE IKONY”, „AXIS MUNDI”. Malarstwo traktowane jest przez niego jako forma wypowiedzi autorskiej, szczególnie nośna w zakresie treści odnoszących się do szerokiego spektrum doświadczeń egzystencjalnych autora. Silnie eksponowany w projekcjach malarskich element wewnętrznej wiwisekcji, jako próba poszukiwań kontaktu z własnym doświadczeniem życiowym, określa postawę twórczą, w której zapis osobistych doznań, przeżyć, emocji, refleksji uzyskuje status idei pierwszoplanowych. Podkreślanie znaczenia malarstwa na tle bogatej refleksji filozoficznej traktowane jest jako forma wyjątkowej skarbnicy tożsamości osobistej. Malarstwo to podkreślając aspekt wypowiedzi subiektywnej, paradoksalnie otwiera się na walor uniwersalny, w którym rola, znaczenie oraz potrzeba kontaktów międzyludzkich w pociętej, fragmentarycznej przestrzeni czasu obecnego pełni istotną funkcję. Autor trzech publikacji naukowych: „Wielość przestrzeni”, „Rytmy pamięci” oraz „Pamięć czasu – malarstwo w czasach bankructwa duchowego”. Obecnie pracuje nad zbiorem esejów pt.: „Malarstwo jako egzystencja”.