HOME > Goście w Małej Galerii > Grabowski Mikołaj
Grabowski Mikołaj
polski reżyser teatralny, dyrektor teatrów, aktor filmowy, teatralny i telewizyjny, pedagog, profesor sztuk teatralnych.
Urodzony 5 grudnia 1946 w Chrzanowie.
Za drugim podejściem został przyjęty na studia aktorskie na Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie; po niezdaniu pierwszych egzaminów przez rok był laborantem w zakładzie chemicznym. W 1969 został absolwentem studiów aktorskich, a w 1977 również reżyserskich na krakowskiej AST.
Występował w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, zaś po ukończeniu studiów reżyserskich pracował w Teatrze im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze ) i następnie Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi.
W latach 1981–1982 jako dyrektor naczelny i artystyczny kierował poznańskim Teatrem Polskim. W 1982 przeniósł się do Krakowa na stanowisko dyrektora naczelnego i artystycznego Teatru im. Juliusza Słowackiego, które zajmował do 1985. W następnych latach reżyserował w Teatrze Ludowym w Krakowie-Nowej Hucie, Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi, Pan Theater Kampnagel w Hamburgu oraz Teatrze im. Juliusza Słowackiego. W latach 1999–2002 był dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru Nowego w Łodzi. 1 września 2002 objął funkcję dyrektora artystycznego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, a rok później został także dyrektorem naczelnym tej sceny. Urzędowanie zakończył 31 grudnia 2012. Od 1987 współpracuje z Teatrem STU w Krakowie, będąc od 1997 (wspólnie z Krzysztofem Jasińskim) jego dyrektorem artystycznym.
Wyreżyserował wiele nagradzanych spektakli teatralnych oraz telewizyjnych, m.in. Opis obyczajów Jędrzeja Kitowicza w Teatrze STU (1990), Trans-Atlantyk Witolda Gombrowicza w Teatrze im. Stefana Jaracza, Teatrze im. Juliusza Słowackiego i Teatrze Telewizji, Prorok Ilja Tadeusza Słobodzianka w Teatrze Nowym w Łodzi.
fot. Piotr Droździk
Za drugim podejściem został przyjęty na studia aktorskie na Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie; po niezdaniu pierwszych egzaminów przez rok był laborantem w zakładzie chemicznym. W 1969 został absolwentem studiów aktorskich, a w 1977 również reżyserskich na krakowskiej AST.
Występował w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, zaś po ukończeniu studiów reżyserskich pracował w Teatrze im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze ) i następnie Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi.
W latach 1981–1982 jako dyrektor naczelny i artystyczny kierował poznańskim Teatrem Polskim. W 1982 przeniósł się do Krakowa na stanowisko dyrektora naczelnego i artystycznego Teatru im. Juliusza Słowackiego, które zajmował do 1985. W następnych latach reżyserował w Teatrze Ludowym w Krakowie-Nowej Hucie, Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi, Pan Theater Kampnagel w Hamburgu oraz Teatrze im. Juliusza Słowackiego. W latach 1999–2002 był dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru Nowego w Łodzi. 1 września 2002 objął funkcję dyrektora artystycznego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, a rok później został także dyrektorem naczelnym tej sceny. Urzędowanie zakończył 31 grudnia 2012. Od 1987 współpracuje z Teatrem STU w Krakowie, będąc od 1997 (wspólnie z Krzysztofem Jasińskim) jego dyrektorem artystycznym.
Wyreżyserował wiele nagradzanych spektakli teatralnych oraz telewizyjnych, m.in. Opis obyczajów Jędrzeja Kitowicza w Teatrze STU (1990), Trans-Atlantyk Witolda Gombrowicza w Teatrze im. Stefana Jaracza, Teatrze im. Juliusza Słowackiego i Teatrze Telewizji, Prorok Ilja Tadeusza Słobodzianka w Teatrze Nowym w Łodzi.
fot. Piotr Droździk