HOME > Goście w Małej Galerii > Brzozowski Tadeusz
Brzozowski Tadeusz
polski malarz, pedagog.
Urodzony 1 listopada 1918 we Lwowie, zmarł 13 kwietnia 1987 w Rzymie
Studiował w Krakowie na ASP oraz w Szkole Przemysłu Artystycznego u Fryderyka Pautscha.
Był profesorem malarstwa i rysunku w 1954–1959 i dyrektorem 1959–1961 Państwowego Liceum Technik Plastycznych im. Antoniego Kenara w Zakopanem. Od 1962 był profesorem PWSSP w Poznaniu. Był członkiem Grupy Krakowskiej. Od 1954 mieszkał w Zakopanem. Jego żoną była Barbara Gawdzik-Brzozowska. Uprawiał malarstwo (także ścienne), rysunek i scenografię. Projektował także tkaniny. Dziś w Zakopanem jest ulica nazwana jego imieniem.
Twórczość: „Pludry” – obraz całkowicie abstrakcyjny. Liczne zagęszczenie, dolna partia płótna silnie skłębiona, stwarzająca wrażenie pogniecionej miękkiej tkaniny. Górna część obrazu to spokojna płaszczyzna, gładka czerwień, czasami ciemne smugi. Obrazy T. Brzozowskiego tworzy w równym stopniu materia samego płótna, ważną rolę odgrywa sam tytuł dzieła (Bajok, Faworyty, Cham, Bokobrody, Obibok, Łapiduch, Kindersztuba). Krytycy łączą jego twórczość z surrealizmem. Cechuje ją groteskowość, baśniowość. Pomimo abstrakcjonizmu kompozycje nawiązują do skomplikowanego, codziennego życia. Brzozowski zawsze interesował się tajnikami warsztatu, „drapieżną”, haczykowatą, witkacowską formą.
Studiował w Krakowie na ASP oraz w Szkole Przemysłu Artystycznego u Fryderyka Pautscha.
Był profesorem malarstwa i rysunku w 1954–1959 i dyrektorem 1959–1961 Państwowego Liceum Technik Plastycznych im. Antoniego Kenara w Zakopanem. Od 1962 był profesorem PWSSP w Poznaniu. Był członkiem Grupy Krakowskiej. Od 1954 mieszkał w Zakopanem. Jego żoną była Barbara Gawdzik-Brzozowska. Uprawiał malarstwo (także ścienne), rysunek i scenografię. Projektował także tkaniny. Dziś w Zakopanem jest ulica nazwana jego imieniem.
Twórczość: „Pludry” – obraz całkowicie abstrakcyjny. Liczne zagęszczenie, dolna partia płótna silnie skłębiona, stwarzająca wrażenie pogniecionej miękkiej tkaniny. Górna część obrazu to spokojna płaszczyzna, gładka czerwień, czasami ciemne smugi. Obrazy T. Brzozowskiego tworzy w równym stopniu materia samego płótna, ważną rolę odgrywa sam tytuł dzieła (Bajok, Faworyty, Cham, Bokobrody, Obibok, Łapiduch, Kindersztuba). Krytycy łączą jego twórczość z surrealizmem. Cechuje ją groteskowość, baśniowość. Pomimo abstrakcjonizmu kompozycje nawiązują do skomplikowanego, codziennego życia. Brzozowski zawsze interesował się tajnikami warsztatu, „drapieżną”, haczykowatą, witkacowską formą.