HOME > Goście w Małej Galerii > Adamiak Elżbieta
Adamiak Elżbieta
Piosenkarka
W dzieciństwie uczyła się gry na fortepianie, potem w Liceum Muzycznym w Łodzi – gry na gitarze.
Studiowała socjologię na Uniwersytecie Łódzkim, później na Jagiellońskim, ale przerwała studia na trzecim roku, aby poświęcić się śpiewaniu. Na scenie zadebiutowała w 1974 w łódzkim środowisku studenckim. Po zmianie uczelni i przeprowadzce do Krakowa dalej mocno związana z nurtem piosenki i kultury studenckiej. Współpracowała ze znanymi postaciami i grupami ballady poetyckiej oraz piosenki turystycznej (Nasza Basia Kochana, Wolna Grupa Bukowina).
Jest laureatką wielu festiwali, m.in. Studenckiego Festiwalu Piosenki w Krakowie w 1975 (nagroda za debiut piosenkarski i kompozytorski), Zamkowych Spotkań „Śpiewajmy Poezję” w Olsztynie i Festiwalu Artystycznego Młodzieży Akademickiej „FAMA” w Świnoujściu. W 2002 Elżbieta Adamiak otrzymała na Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie „Złoty Indeks”, będący wyróżnieniem dla twórców zasłużonych dla środowiska studenckiego.
Oprócz udziału w festiwalach i krajowej działalności koncertowej często występowała poza granicami Polski. Śpiewała m.in. w Münster, Kolonii (1977), Niszu (Jugosławia – 1980), Pradze i Budapeszcie (1983), w 1993 odbyła tournée po Australii (Perth, Canberra, Adelajda, Newcastle, Sydney, Hobart, Melbourne). Była też w USA (Chicago, New York – 1995), Paryżu (1996), Saarbrücken (1997), Karlsruhe (2000), Iserlohn, Kolonii, Wuppertalu (2001).
Wielokrotnie brała udział w programach telewizyjnych, których tytuły zazwyczaj nawiązywały do tekstów z jej piosenek: „Znają mnie z jesiennej strony” (1975), „Irena Santor zaprasza” (1977), „Jesienna zaduma” (1977), „Szare piosenki Elżbiety Adamiak” (1980), „Niepoprawna” (1985), „Prośba o nadzieję” (1989). Rejestrowała także utwory dla Polskiego Radia, które w swoich archiwach posiada ponad 40 piosenek nagranych przez Elżbietę Adamiak.
Studiowała socjologię na Uniwersytecie Łódzkim, później na Jagiellońskim, ale przerwała studia na trzecim roku, aby poświęcić się śpiewaniu. Na scenie zadebiutowała w 1974 w łódzkim środowisku studenckim. Po zmianie uczelni i przeprowadzce do Krakowa dalej mocno związana z nurtem piosenki i kultury studenckiej. Współpracowała ze znanymi postaciami i grupami ballady poetyckiej oraz piosenki turystycznej (Nasza Basia Kochana, Wolna Grupa Bukowina).
Jest laureatką wielu festiwali, m.in. Studenckiego Festiwalu Piosenki w Krakowie w 1975 (nagroda za debiut piosenkarski i kompozytorski), Zamkowych Spotkań „Śpiewajmy Poezję” w Olsztynie i Festiwalu Artystycznego Młodzieży Akademickiej „FAMA” w Świnoujściu. W 2002 Elżbieta Adamiak otrzymała na Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie „Złoty Indeks”, będący wyróżnieniem dla twórców zasłużonych dla środowiska studenckiego.
Oprócz udziału w festiwalach i krajowej działalności koncertowej często występowała poza granicami Polski. Śpiewała m.in. w Münster, Kolonii (1977), Niszu (Jugosławia – 1980), Pradze i Budapeszcie (1983), w 1993 odbyła tournée po Australii (Perth, Canberra, Adelajda, Newcastle, Sydney, Hobart, Melbourne). Była też w USA (Chicago, New York – 1995), Paryżu (1996), Saarbrücken (1997), Karlsruhe (2000), Iserlohn, Kolonii, Wuppertalu (2001).
Wielokrotnie brała udział w programach telewizyjnych, których tytuły zazwyczaj nawiązywały do tekstów z jej piosenek: „Znają mnie z jesiennej strony” (1975), „Irena Santor zaprasza” (1977), „Jesienna zaduma” (1977), „Szare piosenki Elżbiety Adamiak” (1980), „Niepoprawna” (1985), „Prośba o nadzieję” (1989). Rejestrowała także utwory dla Polskiego Radia, które w swoich archiwach posiada ponad 40 piosenek nagranych przez Elżbietę Adamiak.